Αν...

Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη
στη δύση αν ανέβαινε ο ένας
κρυψώνα στης καρδιάς την ταραχή
στον κόσμο αυτό δε θα'βρισκε κανένας

Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη
ο ένας θα'χε πάρει τ'όνομά σου
θα φώτιζε όπως γελάς εσύ
και θα΄καιγε όπως καίει η ματιά σου

Κι έτσι όπως με κοιτάς
σκορπάς, κι ανοίγεσαι
Είσαι κύμα, κύμα της φωτιάς
πετάς κι αφήνεσαι...

Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη
κι ανέτειλαν κι οι δυο μαζί μια μέρα
και σκόρπιζαν το πιο λευκό τους φως
και γέμιζαν με λάμψη τον αιθέρα

Θα έσβηναν με μιας σαν τους κοιτούσες
θα χάνονταν στην πρώτη σου ματιά
και θα'βλεπαν κι οι δυο σαν τους μιλούσες
πως καίει της αγάπης η φωτιά...

Κίνδυνος

Τελικά δεν μπορεις να είσαι ασφαλής ούτε στο ίδιο σου το σπίτι. Χτες βράδυ που ξύπνησα καταϊδρωμένος και περπάτησα μέχρι την κουζίνα να πιω λίγο παγωμένο νερό να στανιάρω είδα στον πάγκο της κουζίνας την ψηστιέρα και πάνω της ένα χαρτάκι με το παρακάτω μήνυμα:

"Να μην κουνηθεί από τη θέση αυτή
Κίνδυνος να γίνουμε πατούρα
πάτα ούρα
πατούρα
βουρ στον πατσά
πατσαβούρα"

ΥΓ: Κι εγώ που νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που είχε ξεφύγει σε αυτό το σπίτι...

Ημερολόγιο ενός τρελλού #1

Πράγα, 17 Μαρτίου 2006

Σήμερα σκότωσα ένα μυρμήγκι. Από εκείνα τα μεγαλούτσικα που κινούνται γρήγορα. Δεν το έκανα επίτηδες αλλά δεν ήταν και εντελώς καταλάθος. Σήκωσα το πόδι μου όταν το είδα και το πάτησα. Ώρες ώρες γίνομαι πολύ κακός. Μπορεί και να είμαι τελικά. Την επόμενη φορά που θα δω ένα μυρμήγκι δεν ξέρω αν θα κρατηθώ - θα σηκώσω το πόδι μου και θα το χτυπήσω με δύναμη στο άλλο μου πόδι. Ίσως έτσι το μυρμηγκάκι αν βλέπει από πάνω να ευχαριστηθεί. Αν όμως δε βλέπει; Το ζήτημα ήταν να μην το είχα κάνει καθόλου. Τώρα είναι πια άργα...