I am back!

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα τέτοια υποδοχή. Κόσμος μαζεμένος απο νωρίς στην έξοδο στο Ελ Βενιζέλος, να μου πετάνε κουκλάκια και λουλούδια με το που βγήκα, να φωνάζουν συνθήματα κι ένα στρωμμένο κόκκινο χαλί για να πατήσω μέχρι να φτάσω στην ειδικά διαμορφωμένη για μένα λιμουζίνα που θα με πήγαινε σπίτι. Κι εκεί που είχαμε πάρει τη διαδρομή για το σπίτι ξαφνικά ο οδηγός της λιμουζίνας στρίβει προς άλλη κατεύθυνση και πριν καλά καλά προλάβω να μιλήσω στον οδηγό συνειδητοποιώ ότι βρισκόμαστε στο Καλλιμάρμαρο το οποίο είναι κατάμεστο από κόσμο. Κόσμος που ήρθε να με δει και να με καλωσορίσει από κοντά, να ανταλλάξουμε χειραψίες, αγκαλιές και φιλιά. Η υποδοχή μου οργανώθηκε από τον Δήμο Αθηναίων, μία πολύ τρυφερή κίνηση εκ μέρους του που δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Κι εκεί που είχα ξενερώσει με όσα μάθαινα να συμβαίνουν στην πόλη μας με το νέο δήμαρχο και αντί η Αθήνα μας να καλυτερεύει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, θολωμένος και συγκινημένος όταν μίλησα στον κόσμο με το μικρόφωνο που κράταγε το τρεμάμενό μου χέρι είπα και 2-3 μαλακίες επαινώντας το δήμαρχο και εξυμνώντας την μοναδική πόλη μας...

Δυστυχώς δε μπόρεσα να μείνω πολύ ώρα στην εκδήλωση αφού η κούραση και το jet-lag δε με άφηναν να κρατηθώ στα πόδια μου οπότε χαιρέτησα εγκάρδια τον κόσμο και αποχώρησα. Όπως έμαθα όμως από τα μίντια το γλέντι συνεχίστηκε και κράτησε μέχρι τα ξημερώματα. Και την επόμενη μέρα με το που ξύπνησα βλέπω τη φωτιά στον Υμηττό. Ντάξει, μου είχε πει πολύς κόσμος 'όταν γυρίσεις θα το κάψουμε' αλλά δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο σοβαρό. Νά'στε καλά παιδιά αλλά μη φτάνουμε στα άκρα. Ευτυχώς η φωτιά έσβησε και δεν έμεινα με τις τύψεις...

Από τη στιγμή που έφτασα βλέπω φίλους και συγγενείς non-stop. Κι όσο περιέργο κι αν ακουστεί, αισθάνομαι σα να μην πέρασε μια μέρα...

Καλώς σας βρήκα!!!

Adieu Montréal, Goodmorning Athens

Πέρασαν σχεδόν 8 μήνες. Όλα μου φαίνονται σαν χθες, οι ετοιμασίες λιγοστές αφού με τόσο τρέξιμο δεν είχα προλάβει να το συνειδητοποιήσω ότι έφευγα τόσο μακριά και για τόσο καιρό, το μόνο που είχα μαζί μου ήταν 2 βαλίτσες μια βίζα και διάφορα άλλα χαρτιά. Δεν είχα ιδέα τί θα βρώ όταν φτάσω μετά από τόσες ωρές ταξίδι... Και ήταν το πιο μακρινό ταξίδι που αποφάσισα ποτέ να κάνω. Αν με ρωτήσεις γιατί, καλή απάντηση δε θα πάρεις. Και θα σου φανεί κλισέ, αλλά αν είχα να αποφασίσω ξανά και πάλι το ίδιο θα έκανα. Θα ταξίδευα και παλι στο άγνωστο μου τότε μέρος που όμως πλέον είναι τόσο οικείο. 'Ολος αυτός ο καιρός ήταν γεμάτος εμπειρίες που δεν πρόκειται να ξεχάσω. 'Αλλες φορές πέρασα δύσκολα κι άλλες απίστευτα όμορφα. Ήταν όλα τόσο έντονα που και να θέλω δεν πρόκειται να τα ξεχάσω. Και είναι τόσα που αν κάτσω να τα γράψω θα περάσουν άλλοι 8 μήνες! Γι' αυτό θα τα αφήσω εκεί που είναι, μέσα στο μυαλό μου και την καρδιά μου, όσο υπάρχει ακόμα χώρος...

Μέσα σε αυτό το διάστημα, υπήρξαν φορές που αισθάνθηκα πολύ μόνος. Ίσως πιο μόνος από ποτέ... Κι έμαθα να αγαπώ την μοναξιά μου, να τα έχω καλά μαζί της κι εκείνη μαζί μου. Ακόμα κι όταν μου έλειπαν όλοι και όλα, μπορούσα να απομονώσω τη θετική πλευρά και να μη με παίρνει από κάτω. Πάντα το είχα αυτό, μέχρι και στη χειρότερη κατάσταση να ψάχνω να βρω κάτι καλό. Αν και κατά κάποιο τρόπο είναι κάτι σαν δίκοπο μαχαίρι κι αυτό.

Εκεί που δεν άντεχα όμως ήταν όταν όλοι μου έλεγαν ΄γύρνα', ήταν τόσο ψυχοφθόρο... Να γίνονται πράγματα κι εγώ να λείπω. Και να αναρωτιέμαι αν έπρεπε να λείπω ή όχι. Τότε ήταν που σκεφτόμουν πόσο σημαντικοί είναι καποιοι άνθρωποι στη ζωή μου και υπολόγιζα πόσος καιρός μένει να περάσει ακόμα για να γυρίσω. Και τελικά ο καιρός αυτός έφτασε! Αισθάνομαι τόσο ωραία που επιστρέφω με τόση διάθεση...

Οι αποχαιρετισμοί είναι πάντα δύσκολοι... Το Montréal θα μου λείψει πολύ, αλλά θα το σκέφτομαι πάντα και θα χαμογελάω, γιατί το πρώτο πράγμα που θα μου έρχεται στο μυαλό όταν θα το σκέφτομαι θα είναι και πάλι αγαπημένα πρόσωπα. Και είναι τόσο ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν 'δικοί σου' άνθρωποι ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη... κι ας ξέρεις ότι εσύ δεν ανήκεις εκεί, αλλά κάπου άλλου...

Αθήνα, σού 'ρχομαι!!!

Surprise - surprise!!!

Νομίζω ότι δεν υπήρχε ωραιότερος τρόπος να εξελιχτεί η μέρα που μόλις πέρασε! Να μπαίνω στο σπίτι και να είναι γεμάτο με φίλους. Χαμόγελα παντού κι εγώ να κάθομαι να τους κοιτάω σα χάνος στην πόρτα. Η συγκάτοικος είναι φοβερή αφού εκείνη το κανόνισε, μπαίνοντας παράνομα(!) στο email account μου και στέλνοντας σε όσους ήξερε ή με είχε ακούσει να της μιλάω κατά καιρούς ώστε να είναι όλοι εκεί. Μέχρι και με την αδερφή μου στην Ελλάδα επικοινώνησε για να την βοηθήσει! Φυσικά δεν είχα μυριστεί απολύτως τίποτε. Και ήταν τόσο όμορφο να τους βλέπω όλους μαζί μαζεμένους στο διαμερισματάκι μας, κόσμο που πριν το σημερινό δεν γνωρίζονταν όλοι μεταξύ τους, μα με τους οποίους πέρασα πολλά τον τελευταίο καιρό. Ήταν σαν ένα ρεζουμέ των τελευταίων μηνών συνοδευόμενο από φαγοπότι και φυσικά τουρτίτσα...
Και ήταν απλά υπέροχο! :)

Η αλήθεια...

Και ναι αφού σας κράτησα σε απίστευτη αγωνία έφτασε η ώρα να μάθετε ποιά ήταν τα ψέμματα σχετικα με εμένα και ποιό από τα 4 είναι αλήθεια...

1. Δε συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά πάντα ήθελα να είχα παίξει σε τέτοια παιδική διαφήμιση και όταν έλεγα στους γονείς μου γιατί δεν με πήγανε ποτέ ήταν πάντα εντελώς αντίθετοι! Καλή μου ~~a~~ την πάτησες (για ακόμα μία φορά)! Μπου-χα-χα!

2. Ψέμματα και αυτό! Σιγά μην ερωτευόμουν παράφορα καθηγήτρια, και μάλιστα της Ιστορίας. Αντίθετα πιστεύω ότι εκείνη ήταν ερωτευμένη μαζί μου... Πλάκα κάνω, το συγκεκριμένο κάνει μπαμ ότι είναι μούφιν και το έβαλα για να σας βοηθήσω!

3. Κι αυτό μούφα είναι, αλλά όχι και εντελώς. Η αλήθεια είναι ότι περπατούσα όπως περιέγραψα μόνο μέσα στο University Campus το οποίο είναι λίγο έξω από το κέντρο της πόλης και όχι στο κέντρο αυτό καθεαυτό. Μη διαρρεύσει!

4. Ναι, είναι η αλήθεια! Όσο κουλό κι αν ακούγεται το έχω κάνει. Μερικές φορές γίνομαι πολύ κωλόπαιδο, το ξέρω! Το τί έχουν περάσει τα καψερά τα αδέρφια μου... ο θεός κι η ψυχή τους...

Μπράβο στον ανώνυμο που βρήκε τη σωστή απάντηση! Κερδίζει ένα καταπληκτικό ανώνυμο δώρο το οποίο μπορεί να παραλάβει από τα γραφεία μας Δευτέρα έως Παρασκευή 5-8 το απόγευμα! Ευχαριστώ όλους(!) που παίξατε!!!

Αλήθεια ή Ψέμματα;

Η ~~a~~ με κάλεσε να παίξω το παρακάτω παιχνίδι, αλήθεια ή ψέμματα, κι επειδή μου αρέσει πολύ να λέω ψέμματα θα μπορούσα να κάθομαι να γράφω με τις ώρες. Παρολαυτά το παιχνίδι θέλει μονο 3 ψέμματα και 1 αλήθεια οπότε θα συμμορφωθώ με τους κανόνες...

1. Όταν ήμουν 2 χρονών είχα παίξει σε διαφήμιση για πολύ γνωστή μάρκα πάμπερς. Το σποτ ήταν πολύ σύντομο (κάτι δευτερόλεπτα) και απλά μπουσούλαγα πάνω στο πάτωμα, αλλά από ότι μου έχουν πει οι γονείς μου τα γυρίσματα της διαφήμισης κράτησαν πολλές ώρες και γι'αυτό και δε με ξαναπήγανε. Το έχω και σε κασσέτα!

2. Στη β' Γυμνασίου είχα ερωτευτεί παράφορα την καθηγήτρια της Ιστορίας.

3. Έχω περπατήσει γυμνός (και μεθυσμένος) στο κέντρο μικρής Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Για την ακρίβεια φόραγα μόνο τις σαγιονάρες μου και μια πετσέτα γύρω από το λαιμό.

4. Πριν πολλά πολλά χρόνια έπαιζα με τον αδερφό μου ένα παιχνίδι και επειδή με κέρδισε τον έβαλα να καταπιεί μία μπίλια από αυτές που παίζαμε. Το αποτέλεσμα ήταν να ξημεροβραδιαστεί όλη η οικογένεια στο νοσοκομείο. Τελικά η μπίλια βρέθηκε μια μέρα μετά και ο αδερφός μου δεν έπαθε τίποτα.

Βρες ποιό από όλα είναι η αλήθεια και κέρδισε καταπληκτικά δώρα έκπληξη...
Η απάντηση σύντομα!

Τεκίλα Πατρών

Και ναι λοιπόν, για ακόμα μια φορά έγινα περήφανος για τη χώρα μου στο εξωτερικό... Αν νόμιζες ότι η Πάτρα είναι φημισμένη μόνο για τη Μαυροδάφνη της και την Τεντούρα εξαπατάσσαι τρελλά, αφού η Πάτρα είναι πλέον διάσημη και για την Τεκίλα της. Διαφημίσεις της Τεκίλας Πατρών έβλεπα όπου κι αν πήγα στο Μεξικό και ο κόσμος την κατανάλωνε όσο και τις ντόπιες.

Τεκίλα Πατρών λέμε! Άντε κι άσπρο πάτο!

Back from Mexico

Γύρισα από το Μεξικό... το ταξίδι ήταν υπέροχο!!!


Κι ας μη μίλαγε κανείς αγγλικά...
Κι ας έβρεχε σχεδόν κάθε απόγευμα τις τελευταίες μέρες...
Κι ας μη γλίτωσα την touristic diarrhea (την 3η κιόλας μέρα)...
Κι ας κόντεψα να πάθω ηλίαση (calientura)...
Κι ας περίμενα 5+ ώρες το τρελλό φευγάτο άτομο στο σταθμό των λεωφορείων της Puebla...
(κι ας λέει ότι εγώ είμαι χειρότερος)
Κι ας κατακάηκα από τον ήλιο...
Κι ας έκανα γενέθλια για 3η συνεχόμενη χρονιά εκτός Ελλάδας...
(με την πανέμορφη τούρτα φτιαγμένη με μπόλικη αγάπη και ολόφρεσκα mango y platanos)


ΥΓ: Θα ξαναπάω!!!