Adieu Montréal, Goodmorning Athens

Πέρασαν σχεδόν 8 μήνες. Όλα μου φαίνονται σαν χθες, οι ετοιμασίες λιγοστές αφού με τόσο τρέξιμο δεν είχα προλάβει να το συνειδητοποιήσω ότι έφευγα τόσο μακριά και για τόσο καιρό, το μόνο που είχα μαζί μου ήταν 2 βαλίτσες μια βίζα και διάφορα άλλα χαρτιά. Δεν είχα ιδέα τί θα βρώ όταν φτάσω μετά από τόσες ωρές ταξίδι... Και ήταν το πιο μακρινό ταξίδι που αποφάσισα ποτέ να κάνω. Αν με ρωτήσεις γιατί, καλή απάντηση δε θα πάρεις. Και θα σου φανεί κλισέ, αλλά αν είχα να αποφασίσω ξανά και πάλι το ίδιο θα έκανα. Θα ταξίδευα και παλι στο άγνωστο μου τότε μέρος που όμως πλέον είναι τόσο οικείο. 'Ολος αυτός ο καιρός ήταν γεμάτος εμπειρίες που δεν πρόκειται να ξεχάσω. 'Αλλες φορές πέρασα δύσκολα κι άλλες απίστευτα όμορφα. Ήταν όλα τόσο έντονα που και να θέλω δεν πρόκειται να τα ξεχάσω. Και είναι τόσα που αν κάτσω να τα γράψω θα περάσουν άλλοι 8 μήνες! Γι' αυτό θα τα αφήσω εκεί που είναι, μέσα στο μυαλό μου και την καρδιά μου, όσο υπάρχει ακόμα χώρος...

Μέσα σε αυτό το διάστημα, υπήρξαν φορές που αισθάνθηκα πολύ μόνος. Ίσως πιο μόνος από ποτέ... Κι έμαθα να αγαπώ την μοναξιά μου, να τα έχω καλά μαζί της κι εκείνη μαζί μου. Ακόμα κι όταν μου έλειπαν όλοι και όλα, μπορούσα να απομονώσω τη θετική πλευρά και να μη με παίρνει από κάτω. Πάντα το είχα αυτό, μέχρι και στη χειρότερη κατάσταση να ψάχνω να βρω κάτι καλό. Αν και κατά κάποιο τρόπο είναι κάτι σαν δίκοπο μαχαίρι κι αυτό.

Εκεί που δεν άντεχα όμως ήταν όταν όλοι μου έλεγαν ΄γύρνα', ήταν τόσο ψυχοφθόρο... Να γίνονται πράγματα κι εγώ να λείπω. Και να αναρωτιέμαι αν έπρεπε να λείπω ή όχι. Τότε ήταν που σκεφτόμουν πόσο σημαντικοί είναι καποιοι άνθρωποι στη ζωή μου και υπολόγιζα πόσος καιρός μένει να περάσει ακόμα για να γυρίσω. Και τελικά ο καιρός αυτός έφτασε! Αισθάνομαι τόσο ωραία που επιστρέφω με τόση διάθεση...

Οι αποχαιρετισμοί είναι πάντα δύσκολοι... Το Montréal θα μου λείψει πολύ, αλλά θα το σκέφτομαι πάντα και θα χαμογελάω, γιατί το πρώτο πράγμα που θα μου έρχεται στο μυαλό όταν θα το σκέφτομαι θα είναι και πάλι αγαπημένα πρόσωπα. Και είναι τόσο ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν 'δικοί σου' άνθρωποι ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη... κι ας ξέρεις ότι εσύ δεν ανήκεις εκεί, αλλά κάπου άλλου...

Αθήνα, σού 'ρχομαι!!!