Wednesday, January 2, 2008

Η παράξενη φωτογράφος

Προχθές βγήκα για λίγα ψώνια. Έκανε κρύο κι έτσι προτίμησα να περιμενώ το λεωφορείο αντί να περπατήσω μέχρι το σπίτι. Η στάση ήταν άδεια, εβγαλά κι εγώ ένα κρουασάν από τις σακούλες κι άρχισα να μασουλάω. Και τότε φτάνει στη στάση μία κυρία, γύρω στα 60. Φόραγε έναν σκούφο και στο λαιμό μια υπερσύγχρονη φωτογραφική μηχανή και άρχισε να τραβάει φωτογραφίες απέναντι από το δρόμο. Προς στιγμήν μου φάνηκε αστείο, αλλά μπήκα στη διαδικασία να κοιτάξω προς το μέρος που η κυριούλα φωτογράφιζε. Ο δρόμος, το πάρκο, κάτι ψηλές πολυκατοικίες και πίσω το βουνό. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Ομολογουμένως, το τοπίο δεν ήταν τίποτα το φοβερό, αλλά παρόλο που δύο μήνες τώρα περιμένω αρκετές φορές στη συγκεκριμένη στάση ποτέ δεν το είχα παρατηρήσει προσεκτικά. Η κυρία συνέχισε να τραβά φωτογραφίες και να τις κοιτά μετά στην μικρή οθόνη με τόση χαρά που πραγματικά ήταν για να τη βγάλεις φωτογραφία! Στο μεταξύ η στάση γέμιζε κόσμο και οι περισσότεροι κοιτούσαν την κυριούλα-φωτογράφο παραξενεμένοι! Το λεωφορείο ήρθε, μπήκε μέσα κι εκείνη και κάθισε στο πίσω μέρος και συνέχισε να βγάζει φωτογραφίες από το παράθυρο καθόλη τη διαδρομή. Από έκει που καθόμουν μπορούσα να δώ τα πλαστικά αυτοκόλλητα προστασίας κολλημένα ακόμα πάνω στη μηχανή. Η μηχανή ήταν ολοκαίνουρια! Μάλλον είναι χριστουγεννιατικο δώρο, σκέφτηκα...

Πραγματικά ποτέ δε μπορούσα να φανταστώ οτί μια κυρία σαν κι αυτή θα έπαιρνε τόση χαρά με μια φωτογραφική μηχανή. Κι ενώ σκεφτόμουν διάφορα όλη μέρα και η διάθεσή μου δεν ήταν στα χάι της, ένα χαμόγελο ζωγραφιστηκε στο προσωπό μου κι αποφάσισα να το κρατήσω για το υπόλοιπο της ημέρας, η οποία ήταν και πολλή μεγάλη μιάς και το 2007 τα έφαγε τα ψωμιά του - επιτέλους - και ήρθε η σειρά του 2008, γεγονός που με κράτησε ξύπνιο μέχρι νωρίς το πρωί! Και παρόλο που δεν είχα μεγάλες προσδοκίες για το φετινό ρεβεγιόν, πέρασα πολύ καλά. Καλή χρονιά να έχουμε λοιπόν, με υγεία και χαρά! Και είναι οι μικρές χαρές της ζωής που κάνουν τελικά τη διαφορά, ακόμα και η χαρά του να βγάζεις μια φωτογραφία. Γιατί όσο τετριμμένο ή αστείο κι αν ακούγεται,το είδα με τα ίδια μου τα μάτια...

1 comments:

~~A~~ said...

Πάντα οι μικρές στιγμές είναι που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους!Και όλα τα καλά μας βρίσκουν εκεί που δε το περιμένουμε και ίσως όταν έχουμε χάσει κάθε ελπίδα!