Run dji* run...

Πολύ τρέξιμο τις τελευταίες μέρες και με τις νέες εξελίξεις θα τρέχω ακόμα περισσότερο. Ούτε προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς να έκανα. Ελάχιστος ύπνος και πολλές μετακινήσεις. Από τη μία μου αρέσει που έχω να κάνω πολλά, από την άλλη φοβάμαι ότι σύντομα θα κλατάρω. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ όμως, άλλωστε η νεκροψία θα δείξει...  

Οι μετακινήσεις έχουν και τα καλά τους όμως αφού βλέπω κόσμο και θυμάμαι ότι ένα καθόλου αμελητέο ποσοστό των κατοίκων αυτής της πόλης πάει για κλείσιμο. Αλλά εκτός από τους τρελούς γίνονται και διάφορα κουλά κι αστεία... Από τα καλύτερα στιγμιότυπα της εβδομάδας ήταν ένας κύριος στο μετρό που με ρώτησε να του πω τι σήμαινε αυτό που γράφει μία από τις κονκάρδες που έχω στην τσάντα μου και καθόμουν και εξηγούσα, 3 παιδιά που με ρώτησαν αν ξέρω που είναι το "κύτταρο live" ενώ περίμενα το λεωφορείο στη Δάφνη και αφού κατάλαβα ότι εννοούσαν το γνωστό τους έκανα την καρδιά περιβόλι μιας και η Αχαρνών που ψάχνανε έπεφτε λίγο στου διαόλου τη μάνα να το πω, καμία σχέση να το πω, όπως και να το πω τα παιδάκια είχαν δρόμο μετά, τα έστειλα πίσω στο μετρό! Το καλυτερότερο όμως ήταν ένας τύπος στη στάση που του ζήτησα αναπτήρα και εκείνος επέμενε να μου τον χαρίσει. Συλλεκτικό κομμάτι, πολύ το εκτίμησα!