Η Ψυχή...
...είναι ένα ξερό κομμάτι ψωμί
δίπλα σε μια λιμνούλα
που περιμένει
να το κλωτσήσει κάποιος μέσα
να μαλακώσει
και να γίνει τροφή για κάποιο ψαράκι
εκτός αν κάποιος περαστικός
το κλωτσήσει πιο μακριά από τη λιμνούλα
και παραμείνει έτσι ξερό
να το τσιμπάνε από δω κι από 'κεί
μαύρα μικρά σπουργίτια...
3 comments:
Γιατί να την κλωτσήσει και να μην την πάρει αγκαλιά και να την θρέψει;
Ωραία προσέγγιση KitseMitse, εμένα όμως - για την ώρα - μου φαίνεται πιο προσιτή εκείνη με την κλωτσιά!
Δεν θέλω να την φάει κανένα ψαράκι.. Δεν θέλω να την τσιμπήσουν σπουργίτια.. Θέλω να βγει το ουράνιο τόξο και να της χαμογελάσουν τα χρώματά του. Θέλω, όσο περνάει από το χέρι μου, να την βοηθάω κι εγώ να υπάρχει και να ανασαίνει... Κι αυτήν και το σώμα μου. Θέλω να γίνουν όλα πιο απλά κι όμορφα..
Post a Comment