Στο πάρκο

Κάθισα σε ένα παγκάκι άναμεσα στα δέντρα και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου. Απο μπροστά μου περνούσαν ποδηλάτες και άνθρωποι με πατίνια κάθε ηλικίας. Παιδάκια με κράνη και επιγονατίδες, σκυλιά να τραβάνε τα αφεντικά τους με το λουρί. Στις πρασινάδες έκαναν πικ-νικ παρέες και οικογένειες, ψήνανε και πίνανε, οι γονείς παίζανε με τα παιδάκια τους. Ακριβώς απέναντί μου ήταν μια οικογένεια μετανάστες, πιθανότατα από κάποια αραβική χώρα γιατί η μητέρα φορούσε μαντήλι στα μαλλιά και ήταν μελαμψοί. Είχαν κάτσει σε κύκλο και παίζανε ποδόσφαιρο όλοι μαζί: μπαμπάς, μαμά, γιος και κόρη! Μου θύμισε όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε τις Κυριακές στον Εθνικό κήπο όλη η οικογένεια και ευχαριστιόμασταν παιχνίδι στα γρασίδια - τότε που η μόνη μου έγνοια ήταν το παιχνίδι.

Κι ενώ είχα χαζέψει κοιτώντας τους να παίζουν, η κοπελίτσα παίρνει την μπάλα και κάνει ένα σουτ με τόση δύναμη προς τα πάνω που η μπάλα πήγε και καρφώθηκε ψηλά ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου. Τότε άρχισε όλη η οικογένεια να πετάει ό,τι έβρισκε προκειμένου να ξεσφηνώσουν την μπάλα από το δέντρο. Η μάνα πήγε και γέμισε ένα μπουκαλάκι με νερό και άρχισε τις βολές, η κοπελίτσα πήρε μια άλλη μπάλα και ο μπαμπάς με το γιο πετάγανε κάτι κομμάτια ξύλο. Το νέο παιχνίδι ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρον και όσοι περνούσαν σταμάταγαν και κοίταζαν. Τελικά μετά από κανά μισάωρο κατάφεραν και την κατέβασαν από τα κλαδιά! Φυσικά δε γινόταν να μην τραβήξω φωτογραφία! :)