Α Μέχικο Μαμά

Έφτασε η μεγάλη ώρα...

ταξίδι μέσα στο ταξίδι

και το περίμενα πως και πως αυτό το ταξίδι

είναι κάτι σαν όνειρο ζωής

να τρώω μεξικάνικο κάθε μέρα

να είμαι σαν τη μύγα μες στο γάλα

να ακούω Thalia

να με κάψει ο λατινοαμερικάνικος ήλιος
(ναι, είναι διαφορετικός!)

να πάω στο σχολείο που γυριζότανε το Carousel
(τό' χω κάνει τάμα!)

να δω τοπία που δεν ξανάδα

πυραμίδες και παραλίες

να μη σκέφτομαι τίποτα

και να γυρίσω με άδειο το μυαλό κι ένα sobrero στο κεφάλι
(κι ας τα κράζω αυτά όταν τα βλέπω στο αεροδρόμιο!)

Καλό μου ταξίδι!!!

ΥΓ: Αν δεν ξαναγράψω στο άμεσο μέλλον, μπορεί να με απαγάγουν Μεξικάνοι και να ζητάνε λύτρα στους γονείς μου, αλλά επειδή δε παίζει να στείλουν λεφτά οι γονείς μου την έχω κάτσει άσχημα. Να ξέρετε ότι σας αγαπώ πολύ όλους!