Wednesday, December 31, 2008
Thursday, December 25, 2008
Χρόνια Πολλά
Posted by dji* at 4:09 PM 2 comments
Labels: Σκέψεις
Wednesday, December 17, 2008
Νόμοι της φύσης
Posted by dji* at 4:53 PM 2 comments
Labels: Σκέψεις
Thursday, December 11, 2008
Εορταστικό (100)
Posted by dji* at 3:03 PM 2 comments
Labels: Γουαντέβα
Sunday, November 16, 2008
Πρεμιέρα
Posted by dji* at 12:40 AM 3 comments
Labels: Σκέψεις
Tuesday, October 28, 2008
3 wishes...
H ~~a~~ με κάλεσε να παίξω, να κάνω δηλαδή 3 ευχές, μία για μένα, μία για τους εχθρούς μου και μία γι'αυτούς που αγαπάω. Τις κάνω λοιπόν, λίγο καθυστερημένα ως συνήθως:
- Για μένα: Να κόψω τα ναρκωτικά...
- Για τους εχθρούς μου: Να είναι καλά, χωρίς αυτούς θα ήμουν ένα τίποτα!
- Για όσους αγαπάω: Να έχουν πάντα κοντά τους αυτούς που αγαπούν...
Posted by dji* at 3:50 AM 2 comments
Labels: Blogοπαιχνίδι
Thursday, October 16, 2008
Σουβλάκι vs. πίτσα
Posted by dji* at 1:24 PM 2 comments
Labels: Γουαντέβα
Wednesday, October 8, 2008
Σέκητ σέκητ σέκητ μιαμόρ
Posted by dji* at 2:27 PM 3 comments
Labels: Μουσικό
Friday, September 19, 2008
Υπό κενό
Λες να φταίει που ποτέ δεν είχα μεγάλες προσδοκίες;
Λες να φταίει που σκέφτομαι πολύ;
Λες να γεμίζει ποτέ το κενό;
Και τότε φύσηξε ένα αεράκι που σα να μου ψιθύριζε κάτι στ'αυτί με αποσυντόνισε και τα πήρε όλα μαζί του. Τα χρώματα ξεθώριασαν και όλα μοιάζαν πάλι στάσιμα, βουβά...
Λες να αντέχω για πολύ ακόμα;
Posted by dji* at 2:12 PM 0 comments
Labels: Σκέψεις
Monday, September 1, 2008
Πώς πέρασα στις διακοπές
Γύρισα στην Αθήνα και ετοίμασα βαλιτσούλα για Άνδρο όπως έιχαμε κανονίσει με τον Λούβη το μουγγό και την Μπέκυ την γυμνάστρια αλλά τελικά επειδή δε βρίσκαμε εισιτήρια αποφασίσαμε να πάμε στην Τζία. Για μένα αυτή η αλλαγή σχεδίου αποτελούσε πρόκληση μεγάλη αφού από την εποχή που ήμουν φοιτητής είχα συνδέσει το νησί με κάτι πολύ άσχημο κι έτσι απέφευγα, όχι να το επισκεφτώ, αλλά ακόμα και να ακούω ο,τιδήποτε για αυτό. Η μεγαλύτερη όμως πρόκληση με περίμενε στο νησί αφού μετά από δύο ολόκληρες δεκαετίες θα ξανάκανα κάμπινγκ. Φτάσαμε βράδυ και με τη βοήθεια του Σταύρου του Ταρίφα βρεθήκαμε στην άλλη άκρη του νησιού όπου βρισκόταν το κάμπινγκ. Ο Λούβης και η Μπέκυ ως πιο έμπειροι έστησαν τη σκηνή μας ενώ εγώ φώτιζα με το φακό και κοιμηθήκαμε σαν πουλάκια, μόνο που κάθε πρωί μας ξυπνούσε το παιδάκι της διπλανής σκηνής και τα ροχαλητά των παραπέρα. Τι το’ θελα εγώ το κάμπινγκ;;; Η Τζία είναι ξερονήσι, οι αποστάσεις είναι μεγάλες, αλλά η Μπέκυ η γυμνάστρια μας έτρεχε από δω κι από εκεί, αφού έπιασε φίλους όλους τους λεωφορειατζήδες του νησιού κι έτσι εκτιμήσαμε τις ομορφιές του νησιού. Στο τέλος γυρίσαμε στην Αθήνα χωρίς καθόλου λεφτά και εγώ είχα προλάβει να φάω το τελευταίο κομμάτι από το καλύτερο γλυκό του νησιού.
Παρέα με το Γιάγκο πήγαμε στο Αγκίστρι. Μπορεί το ταξίδι μας να ήταν σύντομο αλλά ζήσαμε δυνατές συγκινήσεις αφού παραλίγο να τρακάρουμε με παλιά δυσεντερικιά συμμαθήτρια στο πλοίο, κατεβήκαμε επικίνδυνα βράχια για να φτάσουμε στην ομορφότερη παραλία του νησιού όπου προς έκπληξη μας οι μισοί λουόμενοι είχαν ξεχάσει τα μαγιό τους, γνωρίσαμε τον κύριο Μπάμπη και μας χαιρέταγε όπου μας έβλεπε συνεχώς, και τέλος μας έπιασε μπόρα στην επιστροφή και γίναμε λούτσα. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, γυρνώντας σπίτι από τον Πειραιά, ο ταξιτζής μαζί με τα ρέστα μου έδωσε και το παρακάτω βιβλιαράκι λέγοντας μου ότι θα με βοηθήσει πολύ...
Οι διακοπές προβλεπόταν να έχουν συνέχεια, όμως η μοίρα μου έπαιξε για ακόμα μία φορά άσχημο παιχνίδι. Για άκρως απόρρητους λόγους αναγκάστηκα να περάσω το υπόλοιπο καλοκαίρι στην πρωτεύουσα και γενέτειρά μου, αλλά μες στην ατυχία μου στάθηκα αφάνταστα τυχερός γιατί γλίτωσα μια επίσκεψη ρουτίνας σε αφιλόξενο νησί του Ιονίου. Αιγαίο, σε αγαπώ πολύ, κάνεις τη ζωή μου ξεχωριστή!
Posted by dji* at 7:34 AM 2 comments
Labels: Ταξίδι
Saturday, August 30, 2008
Αλλαγή
Posted by dji* at 8:21 AM 3 comments
Labels: Αθλητικά
Thursday, August 21, 2008
Πρόσεχε με το βατήρα μωρή...
Βλέπω τον τελικό στις καταδύσεις γυναικών στο Πεκίνο. Ο τύπος που κάνει την περιγραφή θέλει πολύ ξύλο! Μιλάμε όλες οι αθλήτριες είναι φοβερές (τελικός Ολυμπιακών αγώνων είναι) και αυτός κάνει σχόλια του τύπου:
- κάκιστη και η 2η της προσπάθεια
- άσχημη προσπάθεια αλλά περνάει στην 4η θέση
- δεν πρόλαβε να ξεδιπλώσει
- εδώ είχε ενα μικρό προβληματάκι κατά την είσοδο στο νερο & θα πάρει μέσο όρο 9.0
- μπήκε με μεγάλη γωνία και σήκωσε πολύ νερό
- τελειώνει με μια κακή προσπάθεια - έπεσε με την πλάτη
- προσπαθεί να διασκεδάσει τις κακές εντυπώσεις με τις οποίες ξεκίνησε
- η προηγούμενή της κατάδυση ήταν καταστροφική
- δεν ήταν καλή προσπάθεια και γι'αυτό εμφανίζεται απογοητευμένη και η ίδια (το συγκεκριμένο το είπε πριν καν προλάβει η αθλήτρια να βγει από το νερό!)
- της ξέφυγαν ξανά τα πόδια πίσω
Και πάω στοίχημα ότι ο συγκεκριμένος δεν ξέρει, όχι να πηδαέι από το βατήρα, αλλά και για απλή βουτιά θα κλείνει την μύτη του με το χέρι. Αντί να βάλουν κάποιον σχετικό να σχολιάζει πάνε και βάζουν τον κάθε άσχετο να μας το παίζει εξπέρ και να μας σπάει τα νεύρα καλοκαιριάτικο-απογευματιάτικο... Αστοδγιάλοπια!
Posted by dji* at 8:35 AM 0 comments
Labels: Αθλητικά
Sunday, August 3, 2008
Συναυλία Lenny Kravitz
Μετά από μία αναπάντεχα κουραστική εβδομάδα η συναυλία ήταν ο,τι καλύτερο! Πολύ απλά, κάποιοι ανθρωποι είναι μεγαλύτεροι από τους άλλους. Κι ο Lenny το απέδειξε τόσο πάνω όσο και κάτω από τη σκηνή αφού σε κάποια φάση κατέβηκε και χώθηκε μέσα στο κοινό επειδή δεν του άρεσε το κενο που υπήρχε (για λόγους ασφαλείας) μεταξύ σκηνής και κοινού. Δυστυχώς ήμουν λίγο μακριά οπότε δεν πέρασε από δίπλα μου. Τρελλή ενέργεια και γενικά ο κόσμος μου φάνηκε πολύ cool! Καιρό είχα να πάω σε συναυλία και να χτυπηθώ έτσι... Και ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν Ελλάδα οπότε είμαι τυχερός που έτυχε(!) να είμαι κι εγώ εδώ.
Posted by dji* at 1:55 AM 1 comments
Labels: Μουσικό
Friday, July 25, 2008
Αν...
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη
στη δύση αν ανέβαινε ο ένας
κρυψώνα στης καρδιάς την ταραχή
στον κόσμο αυτό δε θα'βρισκε κανένας
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη
ο ένας θα'χε πάρει τ'όνομά σου
θα φώτιζε όπως γελάς εσύ
και θα΄καιγε όπως καίει η ματιά σου
Κι έτσι όπως με κοιτάς
σκορπάς, κι ανοίγεσαι
Είσαι κύμα, κύμα της φωτιάς
πετάς κι αφήνεσαι...
Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη
κι ανέτειλαν κι οι δυο μαζί μια μέρα
και σκόρπιζαν το πιο λευκό τους φως
και γέμιζαν με λάμψη τον αιθέρα
Θα έσβηναν με μιας σαν τους κοιτούσες
θα χάνονταν στην πρώτη σου ματιά
και θα'βλεπαν κι οι δυο σαν τους μιλούσες
πως καίει της αγάπης η φωτιά...
Posted by dji* at 5:51 AM 4 comments
Labels: Μουσικό
Wednesday, July 23, 2008
Κίνδυνος
Κίνδυνος να γίνουμε πατούρα
πάτα ούρα
πατούρα
βουρ στον πατσά
πατσαβούρα"
Posted by dji* at 11:41 AM 4 comments
Labels: Γουαντέβα
Saturday, July 12, 2008
Ημερολόγιο ενός τρελλού #1
Posted by dji* at 2:31 AM 0 comments
Labels: Σκέψεις
Saturday, June 28, 2008
I am back!
Δυστυχώς δε μπόρεσα να μείνω πολύ ώρα στην εκδήλωση αφού η κούραση και το jet-lag δε με άφηναν να κρατηθώ στα πόδια μου οπότε χαιρέτησα εγκάρδια τον κόσμο και αποχώρησα. Όπως έμαθα όμως από τα μίντια το γλέντι συνεχίστηκε και κράτησε μέχρι τα ξημερώματα. Και την επόμενη μέρα με το που ξύπνησα βλέπω τη φωτιά στον Υμηττό. Ντάξει, μου είχε πει πολύς κόσμος 'όταν γυρίσεις θα το κάψουμε' αλλά δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο σοβαρό. Νά'στε καλά παιδιά αλλά μη φτάνουμε στα άκρα. Ευτυχώς η φωτιά έσβησε και δεν έμεινα με τις τύψεις...
Από τη στιγμή που έφτασα βλέπω φίλους και συγγενείς non-stop. Κι όσο περιέργο κι αν ακουστεί, αισθάνομαι σα να μην πέρασε μια μέρα...
Posted by dji* at 5:41 PM 2 comments
Labels: Γουαντέβα
Monday, June 23, 2008
Adieu Montréal, Goodmorning Athens
Μέσα σε αυτό το διάστημα, υπήρξαν φορές που αισθάνθηκα πολύ μόνος. Ίσως πιο μόνος από ποτέ... Κι έμαθα να αγαπώ την μοναξιά μου, να τα έχω καλά μαζί της κι εκείνη μαζί μου. Ακόμα κι όταν μου έλειπαν όλοι και όλα, μπορούσα να απομονώσω τη θετική πλευρά και να μη με παίρνει από κάτω. Πάντα το είχα αυτό, μέχρι και στη χειρότερη κατάσταση να ψάχνω να βρω κάτι καλό. Αν και κατά κάποιο τρόπο είναι κάτι σαν δίκοπο μαχαίρι κι αυτό.
Εκεί που δεν άντεχα όμως ήταν όταν όλοι μου έλεγαν ΄γύρνα', ήταν τόσο ψυχοφθόρο... Να γίνονται πράγματα κι εγώ να λείπω. Και να αναρωτιέμαι αν έπρεπε να λείπω ή όχι. Τότε ήταν που σκεφτόμουν πόσο σημαντικοί είναι καποιοι άνθρωποι στη ζωή μου και υπολόγιζα πόσος καιρός μένει να περάσει ακόμα για να γυρίσω. Και τελικά ο καιρός αυτός έφτασε! Αισθάνομαι τόσο ωραία που επιστρέφω με τόση διάθεση...
Οι αποχαιρετισμοί είναι πάντα δύσκολοι... Το Montréal θα μου λείψει πολύ, αλλά θα το σκέφτομαι πάντα και θα χαμογελάω, γιατί το πρώτο πράγμα που θα μου έρχεται στο μυαλό όταν θα το σκέφτομαι θα είναι και πάλι αγαπημένα πρόσωπα. Και είναι τόσο ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν 'δικοί σου' άνθρωποι ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη... κι ας ξέρεις ότι εσύ δεν ανήκεις εκεί, αλλά κάπου άλλου...
Posted by dji* at 11:48 AM 2 comments
Labels: Σκέψεις
Sunday, June 22, 2008
Surprise - surprise!!!
Και ήταν απλά υπέροχο! :)
Posted by dji* at 10:24 PM 0 comments
Labels: Καθημερινά
Saturday, June 21, 2008
Η αλήθεια...
1. Δε συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά πάντα ήθελα να είχα παίξει σε τέτοια παιδική διαφήμιση και όταν έλεγα στους γονείς μου γιατί δεν με πήγανε ποτέ ήταν πάντα εντελώς αντίθετοι! Καλή μου ~~a~~ την πάτησες (για ακόμα μία φορά)! Μπου-χα-χα!
2. Ψέμματα και αυτό! Σιγά μην ερωτευόμουν παράφορα καθηγήτρια, και μάλιστα της Ιστορίας. Αντίθετα πιστεύω ότι εκείνη ήταν ερωτευμένη μαζί μου... Πλάκα κάνω, το συγκεκριμένο κάνει μπαμ ότι είναι μούφιν και το έβαλα για να σας βοηθήσω!
3. Κι αυτό μούφα είναι, αλλά όχι και εντελώς. Η αλήθεια είναι ότι περπατούσα όπως περιέγραψα μόνο μέσα στο University Campus το οποίο είναι λίγο έξω από το κέντρο της πόλης και όχι στο κέντρο αυτό καθεαυτό. Μη διαρρεύσει!
4. Ναι, είναι η αλήθεια! Όσο κουλό κι αν ακούγεται το έχω κάνει. Μερικές φορές γίνομαι πολύ κωλόπαιδο, το ξέρω! Το τί έχουν περάσει τα καψερά τα αδέρφια μου... ο θεός κι η ψυχή τους...
Μπράβο στον ανώνυμο που βρήκε τη σωστή απάντηση! Κερδίζει ένα καταπληκτικό ανώνυμο δώρο το οποίο μπορεί να παραλάβει από τα γραφεία μας Δευτέρα έως Παρασκευή 5-8 το απόγευμα! Ευχαριστώ όλους(!) που παίξατε!!!
Posted by dji* at 3:33 PM 3 comments
Labels: Blogοπαιχνίδι
Tuesday, June 17, 2008
Αλήθεια ή Ψέμματα;
1. Όταν ήμουν 2 χρονών είχα παίξει σε διαφήμιση για πολύ γνωστή μάρκα πάμπερς. Το σποτ ήταν πολύ σύντομο (κάτι δευτερόλεπτα) και απλά μπουσούλαγα πάνω στο πάτωμα, αλλά από ότι μου έχουν πει οι γονείς μου τα γυρίσματα της διαφήμισης κράτησαν πολλές ώρες και γι'αυτό και δε με ξαναπήγανε. Το έχω και σε κασσέτα!
2. Στη β' Γυμνασίου είχα ερωτευτεί παράφορα την καθηγήτρια της Ιστορίας.
3. Έχω περπατήσει γυμνός (και μεθυσμένος) στο κέντρο μικρής Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Για την ακρίβεια φόραγα μόνο τις σαγιονάρες μου και μια πετσέτα γύρω από το λαιμό.
4. Πριν πολλά πολλά χρόνια έπαιζα με τον αδερφό μου ένα παιχνίδι και επειδή με κέρδισε τον έβαλα να καταπιεί μία μπίλια από αυτές που παίζαμε. Το αποτέλεσμα ήταν να ξημεροβραδιαστεί όλη η οικογένεια στο νοσοκομείο. Τελικά η μπίλια βρέθηκε μια μέρα μετά και ο αδερφός μου δεν έπαθε τίποτα.
Βρες ποιό από όλα είναι η αλήθεια και κέρδισε καταπληκτικά δώρα έκπληξη...
Η απάντηση σύντομα!
Posted by dji* at 9:48 PM 3 comments
Labels: Blogοπαιχνίδι
Monday, June 16, 2008
Τεκίλα Πατρών
Posted by dji* at 8:05 AM 2 comments
Labels: Γουαντέβα
Thursday, June 12, 2008
Back from Mexico
Κι ας μη μίλαγε κανείς αγγλικά...
Κι ας έβρεχε σχεδόν κάθε απόγευμα τις τελευταίες μέρες...
Κι ας μη γλίτωσα την touristic diarrhea (την 3η κιόλας μέρα)...
Κι ας κόντεψα να πάθω ηλίαση (calientura)...
Κι ας περίμενα 5+ ώρες το τρελλό φευγάτο άτομο στο σταθμό των λεωφορείων της Puebla...
(κι ας λέει ότι εγώ είμαι χειρότερος)
Κι ας κατακάηκα από τον ήλιο...
Κι ας έκανα γενέθλια για 3η συνεχόμενη χρονιά εκτός Ελλάδας...
(με την πανέμορφη τούρτα φτιαγμένη με μπόλικη αγάπη και ολόφρεσκα mango y platanos)
ΥΓ: Θα ξαναπάω!!!
Posted by dji* at 9:29 PM 1 comments
Labels: Ταξίδι
Friday, May 30, 2008
Α Μέχικο Μαμά
ταξίδι μέσα στο ταξίδι
και το περίμενα πως και πως αυτό το ταξίδι
είναι κάτι σαν όνειρο ζωής
να είμαι σαν τη μύγα μες στο γάλα
να ακούω Thalia
να με κάψει ο λατινοαμερικάνικος ήλιος
(ναι, είναι διαφορετικός!)
να πάω στο σχολείο που γυριζότανε το Carousel
(τό' χω κάνει τάμα!)
να δω τοπία που δεν ξανάδα
πυραμίδες και παραλίες
να μη σκέφτομαι τίποτα
και να γυρίσω με άδειο το μυαλό κι ένα sobrero στο κεφάλι
(κι ας τα κράζω αυτά όταν τα βλέπω στο αεροδρόμιο!)
Καλό μου ταξίδι!!!
Posted by dji* at 5:53 PM 1 comments
Labels: Ταξίδι
Tuesday, May 27, 2008
Ο Μουσάτος
Posted by dji* at 9:57 PM 0 comments
Labels: Γουαντέβα
Monday, May 26, 2008
Strudel με Σπαράγγια
Υλικά
- 500 γραμ. σπαράγγια (χωρίς τις σκληρές άκρες)
- 25 ml ελαιόλαδο
- 5 ml ψιλοκομμένο σκόρδο (δυό σκελίδες ντε!)
- 500 ml χλωρό κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες (μόνο το λευκό και ελαφρά πράσινο μέρος)
- 15 ml ψιλοκομμένη μέντα (μιάμιση κουταλιά της σούπας)
- 5 ml ξύσμα πορτοκαλιού (ένα κουταλάκι του γλυκού)
- 300 ml φρέσκο κατσικίσιο τυρί (κρεμώδες)
- 250 γραμ. ζύμη για στρούντελ (απο την κατεψυγμένη, it's ok!)
- 1 αβγό χτυπημένο
- αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση (στα 3 μέτρα)
Ρίχνουμε το λάδι στο τηγάνι και το αφήνουμε για λίγο σε μέτρια-δυνατή φωτιά. Ρίχνουμε το σκόρδο και το χλωρό κρεμμύδι και σωτάρουμε για κανά 2-3 λεπτά. Προσθέτουμε και τη μέντα με το ξύσμα πορτοκαλιού, αλάτι και πιπέρι και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο. Αφού κρυώσει προσθέτουμε στο μίγμα το τυρί και ανακατέυουμε να αναμιχθούν καλά.
Απλώνουμε τη ζύμη σε μια αλευρωμένη επιφάνεια και σχηματίζουμε ένα ορθογώνιο 25x35 εκατοστά. Το τοποθετούμε σε ένα χαρτί για ψήσιμο, από αυτό που δεν κολλάει πάνω. Χωρίζουμε το μίγμα του τηγανιού στη μέση. Απλώνουμε το μίσο μίγμα στη μία μεριά της ζύμης αφήνωντας λίγο περιθώριο (2,5 εκατοστά) στις πλευρές. Τοποθετούμε τα σπαράγγια πάνω στο απλωμένο μίγμα να καλυφθεί όλο και μετά καλύπτουμε και τα σπαράγγια με το υπόλοιπο κρεμώδες μίγμα και το διπλώνουμε μέσα στη ζύμη κλείνοντας καλά τις άκρες.
Χαράζουμε με ένα μαχαίρι διαγώνιες γραμμές στο άψητο (ακόμα) στρούντελ και το περνάμε όλο με το χτυπημένο αβγό με την (πολύτιμη) βοήθεια μιας βούρτσας.
Posted by dji* at 9:24 AM 0 comments
Labels: Συνταγές
Wednesday, May 21, 2008
Όχι άλλο powerpoint
Τελικά είναι περίεργο να μετράς αντίστροφα τις μέρες...
Posted by dji* at 10:01 PM 1 comments
Labels: Νυχτερινά
Monday, May 19, 2008
Και μισό κιλό Savoura...
Το επόμενο προϊόν το βρίσκεις μόνο σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Είναι η φοβερή σοκολάτα 'Θεοβρώμα' και ως βιολογική σοκολάτα έιναι ιδιαίτερα ακριβή και περιζήτητη. Για κάθε γούστο, γάλακτος ή λευκή. Είναι επίσης ιδανική για φοντύ σοκολάτας αφού σε κάθε κουτάκι περιέχονται μικρά μπαράκια σοκολάτας θεοβρώμα έτοιμα να λιώσουν και να σου χαρίσουν μοναδική γευστική μυρωδάτη θεϊκή (όπως δηλώνει και το όνομα) απόλαυση...
Τέλος, είναι κάποια προϊόντα που κάνουν μεγάλο ταξίδι να φτάσουν εδώ, αλλά και πάλι οι Καναδοί ξέρουν τι εισάγουν στην τοπική αγορά. Ένα απο αυτά είναι τα κρακεράκια 'Kavli' που έρχονται από την μακρινή Νορβηγία και που αν δεν έχεις δοκιμάσει ακόμα δεν ξέρεις τι χάνεις. Για πρωινό, στη δουλειά, στο δρόμο, με το φαγητό, με το ποτό, ένα (κρακεράκι) καβλί πάει παντού και πάντοτε. Με ποικιλία στις γεύσεις γιατί όλοι το χρειάζονται. Διαθέσιμο σε τύπους όπως καβλί πολύσπορο (5 grain)...
Τραγανιστό καβλί με γεύση σκόρδο (Crispy garlic) για τους πιο τολμηρούς...
Και λεπτό μα πάντα τραγανιστό καβλί (Crispy thin) για τους πιο ευαίσθητους...
Και μη μου πεις ότι δε τα λιμπίστηκες!
Posted by dji* at 5:17 PM 1 comments
Labels: Γουαντέβα
Wednesday, May 14, 2008
Δια χειρός του dji*
Κανόνες του παιχνιδιού:
- Γράφεις ό,τι θέλεις.
- Σκανάρεις ή φωτογραφίζεις.
- Ανεβάζεις την ανάρτηση.
- Καλείς φίλτατους bloggers να συνεχίσουν το παιχνίδι. Και πού ξέρεις; Κάποια στιγμή μπορεί όλοι να εκ-δοθούμε...
- Στο τέλος γράφεις για το http://autographcollectors.blogspot.com/ ώστε να επικυρωθεί η συμμετοχή σου.
Posted by dji* at 7:56 AM 2 comments
Labels: Blogοπαιχνίδι
Tuesday, May 13, 2008
Ο Χριστός κι ο Τόλης!
“Do you need to have a better day? Do you want to do better in your life? Grab a Six Pack of Mixed Spiritual Water bottle, read the prayer, believe in God, believe in yourself and the sky’s the limit…”
Posted by dji* at 9:08 AM 1 comments
Labels: Γουαντέβα
Saturday, May 3, 2008
Σοκ - Όχι άλλο hi5
Και πως να μην πάθω σοκ. Αφού έχω ακόμα μαλλιά και πάλι καλά να λέμε.
Λαμβάνω που λες προχθές ένα λινκ από τον αδερφό μου για ένα προφίλ στο hi5. Κάνω κλικ λοιπόν στο λινκ με λαχτάρα περισσή να δω ποιόν ψάρεψε πάλι γιατί κατά καιρούς έχει βρει διάφορους γνωστούς στο εν λόγω site και τί να δω: ο μικρός μας ξάδερφος έχει φτιάξει hi5 και σα να μην έφτανε μόνο αυτό γίνεται σιγά σιγά emo από ό,τι είδα στις φωτογραφίες. Έχει και 160 φίλους, τελικά τα σημερινά 14χρονα παραείναι κοινωνικά. Είδα και μερικά από τα μηνύματα που ανταλλάσσει με τους φίλους του αλλά αφού διάβασα μερικά δεν άντεξα άλλο και το έκλεισα.
Δεν έχω παρά να του ευχηθώ καλή πρόοδο: Άντε και στο facebook...
Posted by dji* at 12:12 PM 0 comments
Labels: Γουαντέβα
Wednesday, April 30, 2008
Ετοιμάζω ταξίδι
Posted by dji* at 4:02 PM 0 comments
Labels: Ταξίδι
Monday, April 21, 2008
Στο πάρκο
Κάθισα σε ένα παγκάκι άναμεσα στα δέντρα και άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου. Απο μπροστά μου περνούσαν ποδηλάτες και άνθρωποι με πατίνια κάθε ηλικίας. Παιδάκια με κράνη και επιγονατίδες, σκυλιά να τραβάνε τα αφεντικά τους με το λουρί. Στις πρασινάδες έκαναν πικ-νικ παρέες και οικογένειες, ψήνανε και πίνανε, οι γονείς παίζανε με τα παιδάκια τους. Ακριβώς απέναντί μου ήταν μια οικογένεια μετανάστες, πιθανότατα από κάποια αραβική χώρα γιατί η μητέρα φορούσε μαντήλι στα μαλλιά και ήταν μελαμψοί. Είχαν κάτσει σε κύκλο και παίζανε ποδόσφαιρο όλοι μαζί: μπαμπάς, μαμά, γιος και κόρη! Μου θύμισε όταν ήμουν μικρός και πηγαίναμε τις Κυριακές στον Εθνικό κήπο όλη η οικογένεια και ευχαριστιόμασταν παιχνίδι στα γρασίδια - τότε που η μόνη μου έγνοια ήταν το παιχνίδι.
Κι ενώ είχα χαζέψει κοιτώντας τους να παίζουν, η κοπελίτσα παίρνει την μπάλα και κάνει ένα σουτ με τόση δύναμη προς τα πάνω που η μπάλα πήγε και καρφώθηκε ψηλά ανάμεσα στα κλαδιά ενός δέντρου. Τότε άρχισε όλη η οικογένεια να πετάει ό,τι έβρισκε προκειμένου να ξεσφηνώσουν την μπάλα από το δέντρο. Η μάνα πήγε και γέμισε ένα μπουκαλάκι με νερό και άρχισε τις βολές, η κοπελίτσα πήρε μια άλλη μπάλα και ο μπαμπάς με το γιο πετάγανε κάτι κομμάτια ξύλο. Το νέο παιχνίδι ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρον και όσοι περνούσαν σταμάταγαν και κοίταζαν. Τελικά μετά από κανά μισάωρο κατάφεραν και την κατέβασαν από τα κλαδιά! Φυσικά δε γινόταν να μην τραβήξω φωτογραφία! :)
Posted by dji* at 8:47 PM 0 comments
Labels: Καθημερινά
Monday, April 14, 2008
New Life
Όχι ακριβώς, αλλά περίπου! Πλέον μένω σε νέο σπίτι κι όλα είναι τόσο ήρεμα κι ωραία. Η συγκατοίκηση με τον Μεξικάνο (και το γατάκι του) δεν μου βγήκε σε καλό. Ούτε εμένα αλλά ουτε και της συγκατοίκου – οπότε μετά από όσα περάσαμε στο παλιό διαμέρισμα από το να παραπονιόμαστε συνεχώς μετά από τόσες προσπάθειες να συννενοηθούμε με τον ακατανόμαστο και να είμαστε συνεχώς μια ωραία ατμόσφαιρα αποφασίσαμε να αναλάβουμε δράση. Βγήκαμε λοιπόν βόλτα στη γειτονιά, μαζέψαμε τηλέφωνα και αρχίσαμε να ψάχνουμε για νέο σπίτι.
Χρειάστηκαν κάμποσα τηλεφωνήματα και 2-3 ραντεβού και το σπίτι βρέθηκε σε χρόνο dt – μάλλον μας λυπήθηκε ο Θεός – τί να πω... Τώρα μένουμε μόνοι μας σε ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα στο οποίο επικρατεί απόλυτη ηρεμία, τάξη και ασφάλεια. Χωρίς κανένα να μας τα πρήζει συνεχώς και χωρίς γατάκι να μας επιτίθεται και να κλαψουρίζει αντί να νιαουρίζει. Ώρες ώρες τιτιβίζει ακόμα μες στα αυτιά μου αυτός ο υπέροχος ήχος που έβγαζε το δόλιο ζωντανό – είμαι πεπεισμένος ότι το γατί έχει ψυχολογικά προβλήματα! Και πως να μην έχει με τέτοιο αφεντικό που τού’ λαχε. Το θέμα είναι ότι τον πρώτο καιρό δεν είχαμε πάρει πρέφα τι παλικάρι είναι ο Μεξικάνος αφού έδειξε τον πραγματικό του εαυτό στην πορεία... Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Το κορυφαίο της όλης υπόθεσης είναι ότι το νέο διαμέρισμα είναι ακριβώς απέναντι από το παλιό και από το παράθυρο του δωματίου μου βλέπω το παράθυρο του παλιού μου δωματίου! Φυσικά ο Μεξικάνος δεν έχει ιδέα ότι μετακομίσαμε μαζί με τη συγκάτοικο και πόσο μάλλον στην απέναντι πολυκατοικία. Και ελπίζουμε να μην το μάθει ούτε στο μέλλον. Έχει πολύ γέλιο γιατί όποτε τον βλέπει στο παράθυρο της κουζίνας η συγκάτοικος πανικοβάλεται μη μας δει και σβήνει τα φώτα οπότε είμαστε συχνά με κεριά. Εκείνη το έχει πάρει πολύ στα σοβαρά, εγώ πάλι το διασκεδάζω... Εντωμεταξύ ο άλλος δεν έχει βρει ακόμα νέους συγκάτοικους για τα δωμάτια μας και είναι μες στη μίρλα ο καρμίρης. Γιατί πρόκειται για καρμίρη από τους λίγους, ενδεικτικά αναφέρω ότι μας έτρωγε συνεχώς φαγητά από το ψυγείο και έκανε οικονομία ακόμα και στην άμμο του γατιού...
Όμως όλα αυτά αποτελούν πια παρελθόν και αν μη τί άλλο έχουμε και υλικό για να γελάμε...
Posted by dji* at 9:54 AM 0 comments
Labels: Καθημερινά
Saturday, April 12, 2008
Η τάξη μου
Η τελευταία φορά που έγραψα εκθεσάκι με τον ίδιο τίτλο ήταν όταν ακόμα στέλναμε το Μπίγαλη στη Eurovision... Όμως αυτή τη φορά δε μας το έβαλε σαν θέμα η δασκάλα απλά επειδή τον τελευταίο καιρό χτυπαγα κάτι τετράωρα στο μάθημα των γαλλικών και τώρα δεν πάω πια, είπα να περιγράψω λίγο την τάξη μου, μετά από καιρό θα τα διαβάζω κι εγώ και θα προσπαθώ να θυμηθώ, ενώ τώρα είναι όλα φρέσκα.
Θα ξεκινήσω φυσικά από τη δασκάλα μας! Είναι μια συμπαθέστατη κυριούλα κοντά στα 50-φεύγα, βέρα Γαλλίδα εκ Παρισίων βεβαίως βεβαίως, να μαθαίνουμε και σωστά, με καστανοκόκκινο μαλλάκι αλά-Τάμτα και τσιριχτή φωνή. Όταν θέλει να μας εξηγήσει κάτι αρχίζει τα ουρλιαχτά και τις κραυγές και φτάνει μέχρι τον αυτοσαρκασμό μόνο και μόνο για να μας μεταδώσει τη γνώση!
Μετά, όπως κάθε τάξη που σέβεται τον εαυτό της έχουμε τα σπασικλάκια... Ένας Περουβιανός πού ό,τι και να πεί η δασκάλα κουνάει το κεφάλι σαν αυτά τα σκυλάκια που βάζουν στο αμάξι με τον ευλύγιστο λαιμό σε στροφή, ακόμα κι όταν η δασκάλα φτάρνίζεται εκείνος συμφωνεί μαζί της, του'χει μείνει κουσούρι. Φυσικά ξέρει πάντα την απάντηση. Ντούετο με τον παραπάνω κάνει μία κοπέλα από το Ιράν. Τα ξέρει κι εκείνη όλα τόσο καλά που της φαίνεται αστείο η δασκάλα να εξηγεί. Όταν φτάνει στην τάξη πάει και βγάζει το Azax από τη ντουλάπα και καθαρίζει το θρανίο της, μετά βγάζει και το φαγητό της, το νεράκι της και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Επίσης ξεκινάει να γελάει δυνατά στο άσχετο συνέχεια αλλά τουλάχιστον καταφέρνει να μας κάνει όλους να γελάσουμε.
Από τις στάνταρ παρουσίες είναι ένας Κολομβιανός μηχανικός, πολύ καλό παιδάκι, που κάθεται πάντα ήσυχος μπροστά μπροστά και έχει πολλές απορίες καθώς και μια κυριούλα αγνώστου προέλευσης που έρχεται πάντα αφού ξεκινήσει το μάθημα, φεύγει πριν την επίσημη ώρα λήξης, και νομίζει ότι κάνει ιδιαίτερα λες και δεν βρίσκεται άλλος μαθητής στην τάξη.
Η απόλυτη περσόννα της τάξης είναι αναμφισβήτητα ο Ιλία, ένας Βούλγαρος οικογενειάρχης που τα μόνα πράγματα που λέει είναι: "peut-être", "je ne sais pas" και "c'est la questionne". Είναι άνεργος γιατί ψάχνει αποκλειστικά για part-time δουλειά και "c'est difficile" όπως λέει, "il n'y a pas d'argent". Στο μάθημα κάνει σα μικρό παιδάκι, βαριέται να κάνει τις ασκήσεις και κοιτάζει συνέχεια το ρολόι να περάσει η ώρα. Άμα καμιά φορά η Μαντάμ ξεχαστεί και δε σταματήσει ενώ είναι ώρα για διάλειμμα γυρνάει πίσω και μου κάνει νόημα να διαμαρτυρηθούμε οπότε πετάγομαι εγώ και λέω ότι έχουμε διάλειμμα.
Ένα άτομο με το οποίο γελάω πολύ είναι μια Μεξικάνα την οποία πειράζω συνέχεια και τις λέω διάφορα στα ισπανικά, ό,τι έχω μάθει κατά καιρους που είναι κυρίως βρισιές οπότε κάθε φορά τη σοκάρω με τις νέες μου λεξεις. Από τα άτομα που συμπαθώ πιο πολύ είναι ένας Μεξικάνος που έχουμε περίπου την ίδια ηλικία ο οποίος έχει σπουδάσει φιλοσοφία και του αρέσει πολύ η Ελλάδα και με ρώταγε αν όλοι στην Ελλάδα είναι μορφωμένοι και διαβασμένοι... Η ειλικρινής απάντηση μου τον απογοήτευσε λίγο. Με ρώταγε αν μου αρέσει και ο Αγγελόπουλος και μου είπε ότι στο Μεξικό είναι αρκετά γνωστός! Δυστυχώς ο Μεξικάνος έφυγε πριν λίγο καιρό και εγκαταστάθηκε σε άλλη πόλη πολύ μακριά από εδώ.
Στην τάξη έκαναν κατα καιρούς 'guest' εμφανίσεις και διάφοροι άλλοι, κάτι trendy Μεξικανάκια, ένας Γιαπωνεζοβραζιλιάνος(!), ένας τύπος από το Μαρόκο και μια Βολιβιανή.
Είχαν πλάκα τα μαθήματα, και ήδη μου λείπει η τάξη άλλα πήρα τη δόση μου από γαλλικά τώρα καιρός για λίγη ξεκούραση...
Posted by dji* at 9:23 AM 0 comments
Labels: Καθημερινά
Tuesday, April 8, 2008
Και περάσαν οι μέρες...
Πάει καιρός που έγραψα εδώ και παρόλο που πολλές φορές ήθελα να αφήσω κάτι στο μπλογκ δεν το έκανα. Πέρασε ο Φλεβάρης, πέρασε κι ο Μάρτης, μπήκε ο Απρίλης...
Αν μου έχει αφήσει κάτι στο μυαλό ο Φλεβάρης, αυτό είναι ένα απέραντο άσπρο. Παντού. Ασταμάτητες χιονοπτώσεις, αυτοκίνητα θαμμένα στο χιόνι, και σε κάθε γωνιά του δρόμου από ένα εκχιονιστικό μηχάνημα. Ανθρωποι κρεμμύδια να κυκλοφορούν στους δρόμους, να γλίστρανε και να πέφτουν, να σκάβουν να βρούν το αμάξι τους κάθε πρωί. Νύχτες με scrabble, με μουσική και ταινίες, χαζέυοντας το χιόνι από το παράθυρο. Ελάχιστες εξόδους και ατελείωτες ώρες στη σχολή και στα μαθήματα γαλλικών. Βέβαια εκεί που η όλη κατάσταση είχε αρχίσει να μου σφηνώνει τυρόπιτα στον εγκέφαλο, μια πολυαναμενόμενη επίσκεψη τάραξε την ανιαρή ζωή μου και ο Μάρτης μπήκε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Αποκορύφωμα το επεισοδιακό ταξίδι μας, επίσημο σάουντρακ του οποίου έγινε η κλασσική επιτυχία «Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο», για το οποίο ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Τύφλα νά’χει η Έδεσσα... και τα μακαρόνια γκόγκλιες... Κι εκεί που καλά καλά δεν κατάλαβα πώς πέρασε ο Μάρτης κι έμεινα για λίγο μόνος έσκασε μύτη και η επόμενη επίσκεψη η οποία κράτησε λιγότερο αλλά ήταν κι αυτή πετυχημένη... Ο Απρίλης τελικά με βρίσκει μόνο χωρίς άλλους επισκέπτες και να έχω μείνει πολύ πίσω με όσα έχω να κάνω. Απ’το άλλο χέρι, ο καιρός έχει φτιάξει ανησυχητικά και το μόνο που σκέφτομαι είναι οι διακοπές...
Posted by dji* at 7:20 PM 0 comments
Labels: Σκέψεις
Friday, February 1, 2008
Χιόνια Πολλά
Από χτες το βράδυ χιονίζει ακατάπαυστα. Ρίχνει τόσο χίονι που έχει σκεπάσει τα πάντα, και συνεχίζει... Όλα είναι κάτασπρα. Τόσο άσπρα που με πιάνει ζαλάδα και πονοκεφαλιάζω. Μόνο που χτες, μέσα στο λευκό τοπίο η καρδιά μου μάυρισε ξαφνικά. Έτσι απλά, με συνοπτικές διαδικασίες. Σήμερα το μάυρο διαδέχτηκε το γκρι. Αλλά και το γκρι δεν θα μείνει για πολύ. Άσε που άκουσα ότι φέτος δεν είναι καθόλου της μόδας. Φτου κριθαράκι, φτου!
Posted by dji* at 7:08 PM 0 comments
Labels: Σκέψεις
Sunday, January 13, 2008
Μετα-Χριστουγεννιάτικη απορία
Κάνοντας μια βόλτα στη γειτονιά είδα τα ακόμα στολισμένα σπίτια - αλήθεια, τι περιμένουν για να ξεστολίσουν, να έρθει Πάσχα; Mου δημιουργήθηκε λοιπόν η εξής απορία: σε όσες πόρτες και όσα σπίτια είδα είχαν κρεμασμένη διακόσμηση που έλεγε Merry X-mas. Αλήθεια αυτό το X-mas πώς προέκυψε από το Christmas? Γιατί αν σκεφτούμε απλά, είναι σαν να αντικαθιστούμε το Christ με ένα X, με άλλα λόγια σα να βάζουμε στη θέση του Χριστού ένα 'χι', πρόκειται δηλαδή για διαγραφή... Διαγραφή του ίδιου του Χριστού. Και αν σε αυτό προστεθεί το γεγονός ότι στην πλειοψηφία των επιγραφών το Merry X-mas συνοδεύεται από το 'Ho-Ho-Ho' γέλιο του Αη-Βασίλη που εύκολα μπορεί να παρανοηθεί ως σατανικό γέλιο τότε τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά! Ποιός υπονομεύει τη χριστιανοσύνη; Ποιοί είναι αυτοί που μας περνούν τέτοια υποσυνείδητα μηνύματα; Και γιατί τα δεχόμαστε έτσι αβίαστα; Αν κάποιος έχει μια καλή εξήγηση ας μου πει, νομίζω είναι αρκετά σοβαρό το θέμα...
Posted by dji* at 7:55 PM 0 comments
Labels: Σκέψεις
Wednesday, January 9, 2008
Μαρία λα ντελ Μπάριο - live
Εδώ και ενάμιση περίπου μήνα μετακόμισα σε ένα διαμέρισμα και έχω πλέον δύο συγκατοίκους. 'Εναν τύπο και μια τύπισσα. Αν και οι προηγούμενές μου συγκατοικήσεις δεν αποδείχτηκαν οι πιο πετυχημένες έβερ, είπα να το ξαναεπιχειρήσω μπας και αυτή τη φορά είμαι πιό τυχερός. Αλλά επειδή πέρασα λίγο καιρό μένοντας εντελώς μόνος σε ένα μικρό διαμερισματάκι - κάτι που δεν είχα συνηθίσει - χρειαζόμουν επειγόντως αλλαγή σκηνικού και συνεπώς σπιτικού. Γράφτηκα λοιπόν σε ένα website με αγγελιές και χωρίς πολύ ψάξιμο το νέο μου σπίτι ευρέθη!
Η φάση έχει ως εξής: ο τύπος νοικιάζει όλο το διαμέρισμα και υπενοικιάζει τα δύο υπνοδωμάτια, το ένα σε μένα και το άλλο στη φίλτατη συγκάτοικο. Οι συγκάτοικοι είναι συμπαθείς αμφότεροι, και συχνά πιάνουμε κουβεντούλα κι έτσι γνωριζόμαστε και καλύτερα μιας και η συγκάτοικος είναι φρέσκια στο διαμέρισμα, όπως εγώ. Ξέχασα να πω ότι έχουμε κι ένα γατάκι, το οποίο θεωρητικά ανήκει στον συγκάτοικο αλλά συνεχώς εμείς το ταϊζουμε... Την Κυριακή λοιπόν πιάσαμε κουβέντα για το γάμο. (Εδώ ανοίγω παρένθεση να πώ ότι εγώ είμαι ο μικρότερος μες στο σπίτι, αφού η συγκάτοικος είναι 30 χρονών και ο συγκάτοικος στο περφίλ του στο website έλεγε ότι είναι 29 το οποίο και είχα πάρει ως δεδομένο. Κλέινει η παρένθεση...). Έτσι ως μεγαλύτεροι και στα τριάντα τους λογικό να τους απασχολέι και το θέμα της 'κρεμάλας' που αποτέλεσε και το νέο μας θέμα συζήτησης. Ο συγκάτοικος είναι από το Μεξικό και καθολικός στο θρήσκευμα, ιδιαίτερα θρησκόληπτος και προσκολλημένος στις παραδόσεις της θρησκείας σε αντίθεση με εμάς τους δύο που δεν θεωρούμε το γάμο ως κάτι απαραίτητο για να επισφραγίσει έναν δεσμό. Όπως ήταν αναμενόμενο η κουβέντα μας έκανε κύκλους αφού δεν υπήρχε περιπτώση να συμφωνήσει η μία πλευρά με την άλλη. Ο Μεξικάνος έχει μια σχέση 6-7 μήνες και μας είπε ότι θέλει να παντρευτεί αλλά δε μπορεί γιατί έχει ξαναπαντρευτεί και αφού χώρισε δεν γίνεται να κάνει δεύτερο γάμο, τελείωσαν οι ζωές, game over! Και το έλεγε με τόση πίκρα... Εγώ πάλι δεν το ήξερα ότι οι καθολικοί στον πρώτο γάμο καίγονται, νόμιζα ότι είχαν 3 προσπάθειες όπως Ελλάντα. Τελικά οι ορθόδοξοι είναι πολύ μπροστά... Κι εκεί που ξεπέρναγα το πρώτο σοκ ότι οι καθολικοί δεν έχουν παρά μόνο μια ευκαιρία να παντρευτούν με παπά και με κουμπάρο, άρχισε ο Μεξικάνος να μας λεεί όλη την ιστορία για τον αποτυχημένο γάμο του αφού πρώτα μας αποκάλυψε ότι δεν είναι 29 χρονών αλλά 38(!) - παρακαλώ - και όταν είδε πως αντιδράσαμε μας είπε πως στο website είχε βάλει ψεύτικη ηλικία για να βρίσκει πιο εύκολα συγκατοίκους (η αλήθεια είναι πως όποτε έβλεπα ηλικία άνω των 30 δεν έβλεπα καν τις υπόλοιπες λεπτομέρειες και περνούσα στην επόμενη αγγελία).
Ο Μεξικάνος λοιπόν τα είχε με μία στο Μεξικό για κανά-δυο χρόνια η οποία βέβαια νταραβεριζόταν ταυτόχρονα και με έναν άλλο οπότε κι εκείνος το παράτησε το θέμα κι έφυγε από το Μεξικό και τότε τον ενημερώνει εκείνη ότι είναι έγκυος και περιμένει δικό του παιδί. Ο Μεξικάνος όμως είχε σοβαρές υποψίες (γιατί άραγε;) ότι το παιδί δεν ήταν δικό του οπότε της είπε ότι δεν πρόκειται να γυρίσει. Εκείνη να κλαίει και να οδείρεται και να ορκίζεται στον Άγιο Ισίδωρο της Σεβίλλης ότι το παιδί είναι δικό του οπότε γυρνάει κι αυτός στο Μεξικό να το δουν το ζήτημα από κοντά και εκείνη να του λέει να παντρευτούν αλλά αυτός ανένδοτος γιατί φοβόταν ότι το παιδί δεν είναι δικό του. Φεύγει λοιπόν ξανά και η λεγάμενη μέχρι και στη μάνα του πήγε και κλάφτηκε και τελικά η Μεξικάνα χάνει το παιδί. Και τότε ο Μεξικάνος συνειδητοποιήσε ότι είναι πολύ καλή ευκαιρία να παντρευτούν αφού την αγαπούσε και είχε δει ότι κι εκείνη μετά από όλο το σκηνικό με την εγκυμοσύνη είχε συμμορφωθεί. Πάει ξανά στο Μεξικό και τσακ-μπαμ παντρεύονται. Ο γάμος, λέει, ήταν φοβερός και μια από τις ωραιότερες μέρες της ζωής του... Οπότε παντρεμένοι πλέον έρχονται να ζήσουν εδώ. Και αφού έζησαν όμορφα κι ωραία για δύο περίπου χρόνια η Μεξικάνα τα φτιάχνει με έναν άλλο και τον παρατάει τον δικό μας για τα καλά και έκανε και δύο παιδάκια με τον καινούριο (ανύπαντροι φυσικά αφού δεν μπορεί να γίνει γάμος) και μένουν κάπου εδώ στη γύρω περιοχή. Δε λες που δεν είχαν κάνει τελικά παιδάκι εξ αρχής με τον συγκάτοικο, τώρα θα έτρεχε ο καψερός για τεστ DNA σαν τον Πασχάλη...
Τώρα λοιπόν ο Μεξικάνος επειδή θέλει να παντρευτεί ακολουθεί ήδη υποχρεωτικά σεμινάρια της Καθόλικης Εκκλησίας με το νέο του αίσθημα τα όποια, λέει, σε βοηθάνε να δεις τις πιθανές δυσκολίες του γάμου πριν παντρευτείς, και πολλά ζευγάρια κατά την διάρκεια των σεμιναρίων χωρίζουν αφού συνειδητοποιούν ότι δε μπορούν να αναπεξέλθουν ή ότι δε μπορούν να ζήσουν τελικά με το ταίρι τους εντός γάμου, πριν όμως καν παντρευτούν! Αυτό κι αν είναι μπροστά! Η Καθολική εκκλησία λοιπόν λαμβάνει δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του αυξημένου ποσοστού διαζυγίων, και πολύ καλά κάνει δηλαδή αφού μια φορά μονάχα δε φτάνει οπότε καλό είναι να αξιοποιηθεί σωστά. Κι επειδή ο πολιτικός γάμος δεν είναι αρκετός για το συγκάτοικο, κάπως βρήκε μια άκρη και συμφώνησε με την πρώην γυναίκα του (με την οποία έχουν πάρει κανονικά διαζύγιο) να εμφανιστουν στο δικαστήριο της εκκλησίας (κάτι τέτοιο τέλωσπάντων) και να καταθέσουν ότι δεν αγαπιόντουσαν όταν παντρεύτηκαν οπότε με κάποιες διαδικασίες ο γάμος θα θεωρείται άκυρος, σα να μην έγινε ποτέ, οπότε μηδενίζει πάλι το κοντέρ και θα μπορέσει να παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο την καλή του, μην πάνε στράφι και τα προγαμιαία σεμινάρια...
Κι ενώ αφηγούμουν την ιστορία σε μια φίλη μου, σωστά απόρρησε: 'Μα καλά ο Μεξικάνος ακόμα εκεί είναι; Γιατί δε γυρίζει στο Μεξικό να κάνει τη ζώη του σήριαλ;'
Posted by dji* at 8:23 PM 0 comments
Labels: Γουαντέβα
Wednesday, January 2, 2008
Η παράξενη φωτογράφος
Προχθές βγήκα για λίγα ψώνια. Έκανε κρύο κι έτσι προτίμησα να περιμενώ το λεωφορείο αντί να περπατήσω μέχρι το σπίτι. Η στάση ήταν άδεια, εβγαλά κι εγώ ένα κρουασάν από τις σακούλες κι άρχισα να μασουλάω. Και τότε φτάνει στη στάση μία κυρία, γύρω στα 60. Φόραγε έναν σκούφο και στο λαιμό μια υπερσύγχρονη φωτογραφική μηχανή και άρχισε να τραβάει φωτογραφίες απέναντι από το δρόμο. Προς στιγμήν μου φάνηκε αστείο, αλλά μπήκα στη διαδικασία να κοιτάξω προς το μέρος που η κυριούλα φωτογράφιζε. Ο δρόμος, το πάρκο, κάτι ψηλές πολυκατοικίες και πίσω το βουνό. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Ομολογουμένως, το τοπίο δεν ήταν τίποτα το φοβερό, αλλά παρόλο που δύο μήνες τώρα περιμένω αρκετές φορές στη συγκεκριμένη στάση ποτέ δεν το είχα παρατηρήσει προσεκτικά. Η κυρία συνέχισε να τραβά φωτογραφίες και να τις κοιτά μετά στην μικρή οθόνη με τόση χαρά που πραγματικά ήταν για να τη βγάλεις φωτογραφία! Στο μεταξύ η στάση γέμιζε κόσμο και οι περισσότεροι κοιτούσαν την κυριούλα-φωτογράφο παραξενεμένοι! Το λεωφορείο ήρθε, μπήκε μέσα κι εκείνη και κάθισε στο πίσω μέρος και συνέχισε να βγάζει φωτογραφίες από το παράθυρο καθόλη τη διαδρομή. Από έκει που καθόμουν μπορούσα να δώ τα πλαστικά αυτοκόλλητα προστασίας κολλημένα ακόμα πάνω στη μηχανή. Η μηχανή ήταν ολοκαίνουρια! Μάλλον είναι χριστουγεννιατικο δώρο, σκέφτηκα...
Πραγματικά ποτέ δε μπορούσα να φανταστώ οτί μια κυρία σαν κι αυτή θα έπαιρνε τόση χαρά με μια φωτογραφική μηχανή. Κι ενώ σκεφτόμουν διάφορα όλη μέρα και η διάθεσή μου δεν ήταν στα χάι της, ένα χαμόγελο ζωγραφιστηκε στο προσωπό μου κι αποφάσισα να το κρατήσω για το υπόλοιπο της ημέρας, η οποία ήταν και πολλή μεγάλη μιάς και το 2007 τα έφαγε τα ψωμιά του - επιτέλους - και ήρθε η σειρά του 2008, γεγονός που με κράτησε ξύπνιο μέχρι νωρίς το πρωί! Και παρόλο που δεν είχα μεγάλες προσδοκίες για το φετινό ρεβεγιόν, πέρασα πολύ καλά. Καλή χρονιά να έχουμε λοιπόν, με υγεία και χαρά! Και είναι οι μικρές χαρές της ζωής που κάνουν τελικά τη διαφορά, ακόμα και η χαρά του να βγάζεις μια φωτογραφία. Γιατί όσο τετριμμένο ή αστείο κι αν ακούγεται,το είδα με τα ίδια μου τα μάτια...
Posted by dji* at 3:11 PM 1 comments
Labels: Καθημερινά